O 23 de outubro do ano 2021 é o centenario do nacemento do poeta Antón Tovar Bobillo. Con este motivo o Padroado do Museo dá Limia de Vilar de Santos promove varias iniciativas para dar a coñecer a súa obra e coordinará, de novo, unha campaña para promover que a Real Academia Galega dedíquelle ao autor da Pereira o Día dás Letras Galegas do ano 2023. Entre elas unha exposición, no Museo da Limia de Vilar de Santos, de libros, manuscritos, documentos inéditos, fotos, ilustracións orixinais e obxectos relacionados co autor na que colaboran varias entidades e particulares. Entre os actos para conmemorar o centenario do nacemento do poeta, inaugurouse unha escultura de Antonio Monteiro, escultor de Lobios, quen destapou a súa particular homenaxe ao autor, coa obra titulada: Memoria.
Xa o ano 2018 houbo varias iniciativas para dedicarlle o Día das Letras Galegas ao poeta limiao. Por exemplo a proposta do grupo de goberno municipal de Xinzo que solicitou que o Día dás Letras Galegas de 2019 fora dedicado ao poeta Antón Tovar Bobillo. Creo recordar que tamén o fixeron os concellos de Rairiz de Veiga, Vilar de Santos, Ourense, Deputación Provincial e outros.
Antón Tovar naceu na Pereira, en Sabariz, e foi declarado fillo predilecto de Rairiz de Veiga o ano 2001. Ademais, o poeta ourensán dá nome á biblioteca municipal. Por todo isto, a Corporación municipal debateu nun pleno a posible cesión e a elaboración dun convenio para crear a casa Museo Antón Tovar na Pereira. (La Región 06.02.2020).
Na presentación da revista Lethes nº 6 do inverno 2004-2005, na Casa da Cultura de Xinzo de Limia. Celebrouse unha homenaxe a Antón Tovar coa participación de Manolo Seoane e coa presencia dos Delegados de Cultura, Educación e Agricultura, o senador Quintana, os alcaldes de Rairiz e Vilar de Santos e numeroso público. Na revista dedicáballe 53 páxinas con textos de amigos e intelectuais galegos sobre o poeta limiao, cun poema inédito, fotografías e debuxos. O cantautor Anxo Rei pechou o acto pondo música aos poemas do escritor.
No ano 2005 o Concello de Rairiz de Veiga, o Museo da Limia, o Centro de Cultura Popular do Limia e o Liceo de Ourense convocaron a primeira edición do Premio de Poesía Antón Tovar. En 2006 a Consellería de Cultura publicou un disco, titulado Arabela da pluma, no que o cantautor valdeorrés Anxo Rei puxo música a varios poemas de Tovar, extraídos de Arredores, Non, O vento no teu colo, Berros en voz baixa e A nada destemida: «Tanto que camiñei»; «Pluma que tes»; «O medo vai e vén»; «Ouvín un paxaro»; «Ca miña señor»; «Dixéronme que non»; «Vas e ves»; «Palabras»; «Digo sí digo non» e «Eu quería».
En xullo do ano 2019 na XI Festa dá Palabra en A Esgueva, Madarnás, O Carballiño, homenaxeou ao escritor ourensán Antón Tovar. A familia do poeta estivo presente na Insua dous Poetas, onde a súa sobriña, Margarita Tovar, realizou unha intervención para honrar a figura do seu tío e na que se reivindicou a dedicación do Día dás Letras Galegas a Antón Tovar. » Non está nin na lista de espera», lembrou o presidente da Fundación ‘Insua dous Poetas’, Luís González Tosar. O poeta ourensán pertenceu á chamada promoción de ligazón e a súa obra estivo marcada polo pesimismo, o sentimento sincero e auténtico.
Os irmáns vivos do poeta de Rairiz de Veiga, Antón Tovar -Enrique, José Luis, María del Pilar e Santiago Tovar Bobillo- remitiran no seu día un escrito no que solicitan a dedicación do Día dás Letras Galegas en 2021 á súa figura, coincidindo co centenario do seu nacemento, en 1921. Á solicitude sumáronse personalidades da cultura e a política antelana como Delfín Caseiro, Edelmiro Martínez Cerredelo ou Xosé Antón Jardón. (La Voz de Galicia 04-02.2020).
Tovar entrou na Real Academia Galega en 1984, e foi membro de honra desde 1997. Foi un dos máis importantes poetas do século XX de Galicia. As súas obras inclúen case unha vintena de poemarios, ensaios e unha novela, tanto en galego como en castelán. A petición desta declaración foi solicitada no seu día polo Concello de Rairiz de Veiga. O literato naceu fai agora unha centuria na aldea da Pereira. Faleceu o 16 de xuño de 2004. (La voz de Galicia 04-02.2020).
Creo que os limiaos debemos movernos e loitar para que se faga xustiza e que por fin teña o merecido recoñecemento por parte da Real Academia Galega.
Obra literaria de Antón Tovar:
Poesía en galego.
Arredores (1962, Colección Salnés, Galaxia). Despois incluída na Biblioteca Galega 120.
Non (1967, edición do autor, Gráficas Tanco, Ourense).
Poesía galega completa (1974, Arealonga, Akal).
Calados esconxuros (1980, Xerais). Con debuxos de M. Prego. Premio da Crítica Galicia.
Berros en voz baixa (1990, Colección Leliadoura, Sotelo Blanco).
A nada destemida (1991, Colección Dombate, Galaxia).
Cadáver adiado (2001, Ediciós do Castro).
Poesía en galego I (1962-1975) (2005, PEN Clube de Galicia).
Poesía en galego II (1980-2001) (2005, PEN Clube de Galicia).
Narrativa
A grande ilusión e outros contos (1989, Galaxia).
Ensaio
“Publicou dous libros —Arredores e Non— nos que se amosa como un dos máis serios e bariles poetas deste tempo”.
«Xoán XXIII e a Terra» (1966), publicado na Hoja del Lunes de Orense. Premio Amor Ruibal.
Diario sin datas (1987, Edicións do Castro).
Diario íntimo dun vello revoltado (2001, Galaxia).
Antonio Tovar: conversas cun vello revoltado, de X. M. del Caño (2005, Galaxia).
Obras colectivas:
Os cen mellores poemas da lingua galega (1970, Lugo, Celta) de X. Alonso Montero.
Poetas gallegos contemporáneos (1972, Barcelona, Seix Barral) de B. Losada. Ed. bilingüe.
Desde mil novecentos trinta e seis (1995, Ediciós do Castro).
Poetas e narradores nas súas voces. I (2001, CCG). Libro con 2 CD,s.
«Oración», p. 65 en Carlos Casares: a semente aquecida da palabra (2003, CCG).
Poemas pola memoria (1936-2006) (2006, Xunta de Galicia).
Libros de homenaxe:
Antón Tovar na Limia (2007, Xunta de Galicia).
Poesía en Castelán:
Barro de nadie [1955]. Permaneceu inédito ata 1987.
El tren y las cosas (1960, Ed. Comercial, Ourense). Con debuxos de Virxilio. Premio de poesía «Marina».
El ladrido (1961, Trebolle, Ourense).
La Lanzada: versos hacia el mar (1964, La Editora Comercial, Ourense). Inclúe tres poesías en galego.
La barca (1974, Bilbao). Libro que xa rematara en 1961.
Poesía en castellano (1955-1973) (1987, Deputación de Ourense). Con debuxos de Xaime Quessada.
Los versos de mi camilla: 4 formas (1997, Edicións do Castro).
Historia de Xinzo 