No ano 1948 tivo lugar na nosa vila a apertura dun moderno e primeiro cinema da vila, chamado Los Molinos[1], coa proxección da película Salvaje Blanca, protagonizada por María Montez. O cine era propiedade do industrial Luis Barge Calviño, o Ruca.
Asistiron autoridades de todos os organismos provinciais e locais, así como representantes de todos os cinemas dá provincia. Ao final os asistentes foron obsequiados cun espléndido lunch. No acto falou, cunhas sentidas palabras, o Deputado en Cortes en representación dos concellos dá provincia don Edesio Fuentes, que glosou a beleza e encanto da vila de Xinzo e a súa comarca, tamén falaron o delegado provincial de sindicatos, o alcalde de Xinzo don Antonio González Garrido e o propio anfitrión.
O salón estaba decorado de acordo coas últimas tendencias: molduras douradas de escaiola iluminadas interiormente rodeaban a pantalla, con luces indirectas que proviñan dunha especie de conchas de vieira abertas nas paredes; un corredor central cunha grella de fundición, que no inverno tiña as brasas que caldeaban a sala, sen palco, vestíbulo inmenso, bar, baños e pantalla propia dun cinema de capital.
O cine tiña unha superficie construída de 315 m2., feito en pedra e ca cuberta de tella sobre viguetas de formigón. Constaba de vestíbulo, sala de espectáculos con 360 butacas e escenario, todo de planta baixa. Na media planta superior estaba instalada a cabina de proxección con unha máquina da marca Ossa, ademais dunha habitación destinada a despacho.
Este cine, no barrio de Villasana, funcionou en solitario varios anos e proxectou as mellores películas da época, en dura competencia co cine Antelano a partir de 1954. En 1950 faise concerto gremial entre o concello e Luís Barge Calviño, propietario do cine Los Molinos, sobre o prezo das entradas, imposto que terá que satisfacer ao concello e que ascende á cantidade anual de 7.000 pesetas. O cine Los Molinos estivo aberto desde 1948 ata 1959 ou 1960, aproximadamente.
Os meus primeiros recordos do cine están ligados ao cine Los Molinos, onde proxectaban a sesión infantil aos domingos, mais había uns días, que eran o primeiro domingo de cada mes, que nos levantabamos sen electricidade porque ese día se facían tarefas de mantemento na central das Conchas. Era frecuente que a sesión de cine infantil, que debía comezar ás 3:30 da tarde, se atrasase, ás veces algunhas horas, á espera de que a empresa restituíse o abastecemento eléctrico. Neste cine vimos maiormente as películas en branco e negro.
Reabriu posteriormente sobre 1964 e ata 1968 co nome de cine Dacar[2]. Estivo pechado unha temporada ata que a mediados dos anos setenta volve a funcionar co nome de cine Maricel[3]. Pechou definitivamente sobre mediados dos ano oitenta. O edificio foi derribado para edificar vivendas o ano 1992.
[1]O nome vén de que o propietario, Luis Barge (o Ruca), era o propietario do único muíño industrial que había na vila.
[2]Nome derivado de DArio e CARidad (DACAR), que o tiñan arrendado.
[3]Nome derivado de MARIa e CELso (MARICEL), os novos propietarios.